Na maandenlang wikken en wegen hebben we vanmorgen, 7 maart afscheid moeten nemen van onze hertenbok.

We hadden soms onverklaarbare sterfte van jonge dieren waarvan we het vermoeden hadden dat het iets te maken zou kunnen hebben met dit mannelijke hert. Pas geleden merkten we dat een van de laatste twee hertenkalfjes gebroken ribben heeft gehad die niet goed aan elkaar gegroeid waren. En ook weer het vermoeden dat de bok zich mogelijk bedreigd heeft gevoeld door dit nog jonge dier. Maar we wisten het niet zeker want geen getuigen.

Tot er een aantal verzorgers afgelopen zaterdag aanwezig was op de weide omdat er hooi gebracht zou worden. We zagen dat de hertenbok een jonge Nubische geit aanviel en het tegen het hek en de grond aanduwde. Door ons geschreeuw en terwijl de beheerder de wei in rende is de bok weggelopen. Het jonge geitje kwam gelukkig met de schrik vrij en heeft een hele tijd doodstil op een afstandje de bok in de gaten gehouden. De verzorgers waren geschrokken maar ook weer opgelucht dat nu het raadsel was opgelost en dat de hertenbok inderdaad de boosdoener was. Volgens degene die het dier heeft verdoofd en meegenomen gebeurt het vaker dat ze vervelender worden naarmate ze ouder worden. Onze hertenbok heeft nu voorlopig een plek bij andere herten waar hij waarschijnlijk veel beter op zijn plaats is.

De hindes zijn zo te zien  rustig en blijven bij elkaar. Ze wennen er wel aan en zullen niet meer zo opgejaagd worden. Waarschijnlijk is dit zo voor elk dier het beste en kunnen we ook wat meer in en aan de weide doen zonder dat het door de bok vernield wordt. Verdere berichtgeving hierover kunt u lezen op de eerstvolgende Nieuwsbrief begin april.